Een veertiger met een wat argwanende blik in de ogen – dat treft Jan Donkers (Amsterdam, 1943) het meest nu hij zijn eigen Pandora-portret uit 1985 terugziet. Veel herinnert de toenmalige VPRO-radioman zich echter niet van het festival. ʻHet was een turbulente periode voor me. Ik kwam net uit een heftige scheiding, en kort na Pandora vertrok ik voor een tijdje naar de V.S. waar ik me helemaal in Amerikaanse rootsmuziek onderdompelde. Dat heeft veel eerdere muzikale ervaringen overspoeld. Wel zie ik nog Chris Isaak voor me op het podium in de Doelen. Zijn zwarte pak, de wapperende benen. Geweldig vond ik dat.ʼ

De VPRO-radio heeft indertijd op Pandora voor diverse programmaʼs opnames gemaakt. Ik was producent van De Wilde Wereld op woensdagmiddag, daar moeten we er ook aandacht aan hebben besteed. De line-up van Pandora 1985 zou zo als playlist voor een Wilde Wereld-uitzending gediend kunnen hebben. Nick Cave hebben we rond die tijd in de VPRO-studio gehad samen met enkele van zijn Bad Seeds, al had ik meteen een hekel aan hem vanwege zijn enorm norse opstelling. Een hele lichting opkomende Amerikaanse bands, zoals Green on Red, The Long Ryders, The Rain Parade, The Gun Club (alle op Pandora 1985, red.) was indertijd bezig om genres als folk en country nieuw leven in te blazen. Zij zetten zich af tegen gevestigde bands als The Eagles. Chuck Prophet, de voorman van Green on Red, ben ik sindsdien blijven volgen, ik heb hem onlangs nog zien spelen. Die bands pasten perfect bij mijn standpunt: het wiel in de muziek steeds opnieuw uitvinden.ʼ

ʻDaar hadden we bij de VPRO en De Wilde Wereld wel meningsverschillen over. Gerard Walhof was lyrisch over iemand als Scraping Foetus off the Wheel (Australische geluidsterrorist/avantgardist, niet op Pandora, red.). Walhof zei dan: je kunt ook iets helemaal nieuws beginnen, maar ik had daar niks mee. Met Bram van Splunteren had ik discussies over hiphop, hij beschouwde dat als de nieuwe punk. Ik dacht: die hiphop waait binnen een paar jaar vanzelf weer over. En moet je nu zien – famous last words, haha. Arrogant waren we wel, dat stamde bij mij al uit de tijd dat ik redacteur was van bladen Hitweek en Aloha, en daarvoor, nog erger, bij studentenblad Propria Cures. Het speelde bij de VPRO overigens ook mee dat we in 1984 B-omroep waren geworden. We hadden veel zendtijd erbij gekregen, dan krijg je al gauw een richtingenstrijd omdat er ineens veel meer mogelijk is.ʼ

ʻTijdens mijn jaar als professor Dutch Studies aan de University of Texas heeft mijn smaak zich definitief rond rhythm & blues, garage en country gevestigd. Dat merkte ik ook toen ik terugkeerde naar Nederland, ik ben vooral Americana blijven volgen. De bestaande genres steeds opnieuw ontdekken, met wat toegevoegd kabaal.ʼ

N.B. Voor 40UP! radio maakt Donkers het programma Gonzo’s Return waarin hij muziek draait uit verleden en heden van het Great American Songbook. Verder schrijft hij boeken, reisreportages en recensies voor NRC Handelsblad.